Middle Class India | துபாய் சுதந்திரம் இந்தியா சுமை
Middle Class India:
இந்தியாவில் நடுத்தர வர்க்கத்தைச் சேர்ந்த பலர், தங்களது வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை நிதி சுயமாயமாக உருவாக்க முயற்சி செய்து செலவழிக்கிறார்கள். தினசரி வேலைக்கு சென்று வருவது, கட்டுப்பாடுடன் செலவு செய்வது, தேவையற்ற சுகாதார செலவுகளை தவிர்த்து சேமிக்க முயற்சிப்பது என பல தடைகள் இருக்கும்போதும், அவர்கள் தங்களது கனவுகள் நிறைவேற வேண்டும் என்பதற்காக கடுமையாக உழைக்கிறார்கள். இதன் மூலம், அவர்கள் ஓரிரு சொத்துகளை வாங்கும் நிலைமைக்கு தங்களை கொண்டு வருகிறார்கள். இதுவே அவர்களது வாழ்வில் நிதி பாதுகாப்பு அளிக்கக்கூடிய முக்கிய அடையாளமாகும்.
இந்த நடுத்தர வர்க்க தம்பதிகள், பெரும்பாலும் 10 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் நிதிப்பிழைபாடுகள் இன்றி பொறுப்புடன் சேமித்த பணத்தை வீடு அல்லது குடியிருப்பு போன்ற சொத்துகளில் முதலீடு செய்கிறார்கள். அவர்களது முதலீடு, மாதச் சம்பளத்தின் ஒரு பெரிய பகுதியை எடுத்துக்கொள்வதாயினும், அதை வாடகைக்கு விடுவதன் மூலம் மாதம் மாதம் 6–7% வருமானம் கிடைக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது. இது அவர்களுக்கு ஒரு நிலையான பக்க வருமானத்தை உருவாக்க உதவுகிறது, மேலும் எதிர்காலத்திற்கான நம்பிக்கையை ஏற்படுத்துகிறது.
Middle Class India:
அதே நேரத்தில், அவர்கள் இந்த முதலீடுகளுக்காக எடுத்துக்கொள்கின்ற கடன்கள் மிகவும் குறைந்த வட்டி வீதத்தில் – பொதுவாக 5% சுற்றியிலேயே – இருக்கும். இது தங்களுக்கு அளவுக்கு மீறிய வாடகை வருமானத்துடன், குறைந்த பணச் சுமை என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது. ஆனால், இந்தவெல்லாம் துபாயில் போன்ற வெளிநாட்டு நகரங்களில் வெற்றியாகும். இந்தியாவில் இதே முயற்சிகள் பல தடைகளை சந்திக்கின்றன – கடன் பெற்றது கடினம், வாடகை வருமானம் குறைவு, சொத்துகளின் மதிப்பு மதிப்பீடு குறைவாக உள்ளது. இதனால்தான் ‘துபாயில் வெற்றி, இந்தியாவில் தோல்வி’ என்ற குறும்படமான உண்மை இன்று பேசப்படுகிறது.
துபாயில் மற்றும் பிற வளமான வெளிநாட்டு நகரங்களில் வாழும் நடுத்தர வர்க்க இந்திய தம்பதிகள், திட்டமிட்டு சேமிக்கும் பழக்கத்தையும், குறைந்த வட்டிக் கடன்களை உபயோகித்தும், நிலையான வாடகை வருமானம் கொண்ட சொத்துகளில் முதலீடு செய்வதையும் வழக்கமாக்கி வருகின்றனர். அவர்கள் தனது ஓய்வுப் பருவத்தை நிதிநிலைச்சார்ந்த சுதந்திரத்துடன் கடத்த நினைத்து செயலில் இறங்குகின்றனர். இதன் பலனாக, அவர்கள் ஓய்வு பெற்ற பிறகும், எந்த நிதிச் சுமையுமின்றி அமைதியாக வாழ முடிகிறது.
Middle Class India:
இந்தியாவில் வாழும் அவர்களது சகாக்கள் — அதாவது அதே காலகட்டத்தில் வேலை செய்தவர்களும், ஒரே வர்க்கத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் — பலர் இன்னும் தனியுரிமை இல்லாத வாழ்க்கையை எதிர்கொண்டு வருகின்றனர். அதிக வட்டி விகிதங்களில் கடன் வாங்கி, சொத்துகளை வாங்கியிருக்கிறார்கள். ஆனால், அந்த சொத்துகளின் மதிப்பில் பெரிதாக appreciating இல்லை, மற்றும் வாடகை வருமானமும் குறைவாகவே இருக்கிறது. இதனால், அவர்கள் பல ஆண்டுகள் கடந்து விட்டாலும் கூட, முழுமையாக கடனைத் திருப்பிச் செலுத்த முடியாமல், தொடர்ந்து EMI (தொடர்படுத்தல் தவணை) செலுத்தும் கட்டாயத்தில் சிக்கியுள்ளனர்.
இதில் காணப்படும் முக்கிய வித்தியாசம் திட்டமிட்ட நிதி கையாள்தல் மற்றும் சரியான சந்தையை அடையாளம் காணும் திறன் ஆகும். துபாயில் வாழும் இந்தியர்கள், பணம் சேமிக்க, முதலீடு செய்ய, மற்றும் குறைந்த வட்டியில் கடன் வாங்கும் வாய்ப்புகளை முழுமையாகப் பயன்படுத்துகிறார்கள். அவர்களது வாழ்க்கைத் தரம் உயர்ந்துள்ளது; அவர்கள் சொந்தமாக உருவாக்கிய ஓய்வூதிய செல்வம் அவர்களுக்கு நிம்மதியான எதிர்காலத்தை உறுதி செய்கிறது. இது, நம்மிடம் கேள்விகளை எழுப்புகிறது – இந்தியா போன்ற சந்தைகளில் நம்முடைய முதலீட்டு பழக்கங்கள் மற்றும் நிதி முடிவுகள் எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்பதைக் குறித்து.
Middle Class India:
ஜமுவார் தனது பதிவு மூலம் வெளிநாடுகளில் வாழும் இந்தியர்கள் மற்றும் இந்தியாவில் சொத்து வாங்கும் நபர்களின் வாழ்க்கை முறை இடையே உள்ள பெரும்வேறுபாட்டை வெளிச்சம் போடுகிறார். வெளிநாடுகளில், குறிப்பாக துபாயில், சொத்து முதலீடு என்பது செல்வந்தர்களுக்கே உரியது எனும் தவறான நம்பிக்கையை அவர் உடைத்துவிடுகிறார். அங்கு சாதாரண வேலைக்குச் செல்லும் நடுத்தர வர்க்க தம்பதிகளே அதிகமாக சொத்து வாங்கி வருகின்றனர். அவர்கள் ஒரு தசாப்தத்திற்கு மேல் நேர்த்தியாக சேமித்து, அந்த சேமிப்பை திட்டமிட்டு முதலீடு செய்கிறார்கள்.
இந்த தம்பதிகள் துபாயில் இரண்டு முதல் மூன்று சொத்துகளை வாங்கி, அவற்றை 6–7% மகசூலில் வாடகைக்கு விடுகிறார்கள். இதற்கு அவர்கள் எடுக்கும் கடன்கள் வெறும் 5% வட்டியில் கிடைக்கின்றன. இதன் மூலம், அவர்கள் எடுத்த கடன்கள் அதிக அழுத்தம் இல்லாமல் திருப்பிச் செலுத்த முடிகிறது. மேலும், மாதாந்திர வாடகை வருமானம் குறைந்தபட்சமாக கடன் தவணையை நிவர்த்தி செய்யும் அளவுக்கு இருக்கிறது. இது அவர்களுக்கு நிலையான மாத வருமானம் என்ற நம்பிக்கையையும் நிதிசார்ந்த பாதுகாப்பையும் அளிக்கிறது.
Middle Class India:
இதன் விளைவாக, அவர்கள் உருவாக்கும் சொத்துகள் ஓய்வூதியத்திற்கான திட்டங்களாகவும் அமைகின்றன. இவையெல்லாம் வெறும் வாழ்நாளுக்குள் சொந்த வீடு வாங்க வேண்டும் என்ற குறிக்கோளுக்கு கடந்துபோய், நீண்டகால நிதி முன்னேற்பாட்டை பிரதிபலிக்கின்றன. இதை இந்தியாவின் நிலவரத்துடன் ஒப்பிட்டால், வெளிநாட்டில் வாழும் இந்தியர்கள் நிலையான சொத்து சந்தையை அடையக்கூடிய நிதி நிலைத்தன்மை மற்றும் செயல்பாடுகளால் முன்னோக்கி செல்கின்றனர் என்பது தெளிவாகிறது. இது இந்தியர்களின் சொத்து முதலீட்டு முறைகள் மீதான சிந்தனையை மாற்றும் வகையில் அமைகிறது.
“EMI-களால் சுமையாக இல்லை,” என்று ஜமுவார் வலியுறுத்துகிறார். அவர் குறிப்பிடும் மாடல், சொத்து முதலீடு என்பது நிதிச் சுமையாக்கமல்ல, நிதி சுவாச அறையை உருவாக்கும் ஒரு புத்திசாலி நடவடிக்கை என்பதை எடுத்துக்காட்டுகிறது. துபாயில் முதலீடு செய்கிற நடுத்தர வர்க்க இந்தியர்கள் குறைந்த வட்டியில் கடன்கள் பெறுகிறார்கள், உயர்ந்த வாடகை வருமானத்தைப் பெறுகிறார்கள், மேலும் இந்த சொத்துகள் அவர்களுக்கு ஓய்வு வாழ்க்கையில் நிதி சுதந்திரத்தைத் தரும் வகையில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளன. இது அவர்களுக்கான ஒரு சுயமூட்டும் ஓய்வூதிய திட்டம் போல செயல்படுகிறது.
Middle Class India:
இந்த மாதிரியை இந்தியாவின் நிலவரத்துடன் ஒப்பிட்டால், ஒரு வேதனையான நிலை வெளிப்படுகிறது. இந்திய நடுத்தர வர்க்க தம்பதிகள் பெரும்பாலும் ஒரே ஒரு வீட்டை வாங்குவதற்காகவே போராடுகிறார்கள். அவர்கள் பெரும்பாலும் 10% வட்டியில் கடன் எடுக்க நேரிடுகிறது, ஆனால் அந்த சொத்திலிருந்து கிடைக்கும் வாடகை வருமானம் வெறும் 3% மட்டுமே. இதனால், அவர்களின் சம்பளத்தில் பெரும்பகுதி EMI தவணைகளுக்குச் செலவாகி விடுகிறது. இதில் சேமிப்புக்கு இடமே இல்லாமல் போகிறது. இது ஒரு எதிர்பாராத நிதிச் சுழற்சி.
இந்த சூழ்நிலையில், “உரிமை” என்ற சொல் தனது உண்மையான அர்த்தத்தை இழந்து விடுகிறது. சொத்து என்பது ஒரு நிதி பாதுகாப்பான சொத்தாக இல்லை, தொடர்ச்சியான பொறுப்பாக மாறுகிறது. ஒருவர் தன்னுடைய வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை மட்டும் அல்லாமல், தனது குடும்பத்தின் நிதி நிலைப்பாட்டையும் பாதிக்கும் வகையில் தவணை செலுத்துவதில் முடிக்கிறார். ஜமுவார் இந்த வேறுபாட்டை துல்லியமாக சுட்டிக் காட்டுகிறார்: வெளிநாட்டில் சொத்து வாங்குவது நிதிச் சுதந்திரத்தை அளிக்கிறது; ஆனால் இந்தியாவில் அதே முயற்சி, பலருக்கு நிதிச் சங்கடமாகவே மாறுகிறது.
Middle Class India:
தெளிவாகக் கூற வேண்டும் என்றால், ஜமுவார் துபாயின் ரியல் எஸ்டேட் சந்தையை மிகச் சிறப்பாக சித்தரிக்கவில்லை. அவர் துபாயை எடுத்துக் காட்டியது, அதனை ஒரு விற்பனை செய்யும் இடமாகவோ அல்லது ஆழ்ந்த முதலீட்டுக்கான சொந்த நாடாகவோ விளங்கச் செய்வதற்கல்ல. மாறாக, அவர் முக்கியமாக ஒப்பீடு செய்தது அதன் நிதி அமைப்பும், பொதுமக்களுக்கு வழங்கும் வாய்ப்புகளும் பற்றியதாகும். அவர் இந்திய சந்தையின் எதிர்கால வளர்ச்சியை நம்புகிறார் என்றும், சொத்து மதிப்புகள் விரைவில் உயரும் என்பதையும் திடமாக நம்புகிறார்.
ஆனால் அவர் வலியுறுத்தும் மையக் கருத்து, துபாயின் முறைமை எப்படி நிதிச் சுதந்திரத்தை வழங்குகிறது என்பதைக் குறிக்கிறது. துபாயில் சாதாரண ஊதியம் பெறும் குடும்பங்களுக்கே குறைந்த வட்டி விகிதத்தில் கடன் கிடைக்கிறது, வாடகை வருமானம் உயராக இருக்கிறது, சொத்து வாங்கும் நடைமுறைகள் எளிதாக இருக்கின்றன. இது மக்களுக்கு பந்தங்களின்றி வாழும் வாழ்க்கையைத் தருகிறது – ஒரு சுதந்திரமான, சுயநிதிக்கண் நிலை.
Middle Class India:
இதற்குப் புறம்பாக, இந்தியாவின் ரியல் எஸ்டேட் அமைப்பு பல தடைகளால் நிரம்பியுள்ளது. வட்டி விகிதங்கள் அதிகம், சொத்து வாங்கும் செயல்முறை சிக்கலாகவும் நேரம் வீணாகும் வகையிலும் உள்ளது, வாடகை வருமானம் மிகக் குறைவாகவே இருக்கிறது. இதனால் சொத்து என்பது நிதிச் சுதந்திரத்தை வழங்காததுடன், ஒரு நீண்டகால மன அழுத்தமான பொறுப்பாக மாறுகிறது. இதுதான் ஜமுவார் உண்மையில் சொல்ல விரும்பியதாவது — சந்தையின் மதிப்பேற்றம் அல்ல, அந்த சந்தை உங்களை எவ்வாறு வாழவைக்கும் என்பதைப் பற்றிய ஒரு உணர்ச்சிவட்டமான விமர்சனம்.
“இந்தியாவில் சொத்து வாங்குவதால் வரும் சுமையும், துபாயில் சொத்து வாங்குவதால் வரும் சுதந்திரமும்தான் உண்மையான வித்தியாசம்” என்ற ஜமுவாரின் முடிவு, மிகவும் சக்திவாய்ந்ததொரு உண்மையை வெளிப்படுத்துகிறது. இது வெறும் விலைகளின் வேறுபாடு, சந்தையின் ஏற்றத் தாழ்வுகள், அல்லது நாட்டின் பொருளாதார நிலை பற்றிய விவாதம் அல்ல. மாறாக, இது வாழ்க்கைத் தரத்தையும் நிதி சுதந்திரத்தையும் வடிவமைக்கும் முடிவெடுக்கும் மாதிரிகள் பற்றி பேசுகிறது. ஒரே செயலை – சொத்து வாங்குவதை – எவ்வாறு இரண்டு நாட்கள் முற்றிலும் மாறுபட்ட அனுபவமாக மாற்றுகின்றன என்பது இங்கே வெளிப்படுகிறது.