MEANING OF SILENCE TAMIL | மௌன வாழ்க்கை
இது மிக அழகாகவும் ஆழமாகவும் எழுதப்பட்ட ஒரு உரை. இதில், உங்கள் உள்ளார்ந்த உணர்வுகள், வாழ்வின் அர்த்தத்தைக் கூறும் பணியில் உள்ள குழப்பமும் கண்ணியமும்தான் பிரதிபலிக்கின்றன. இதைப் பாத்திரமாகக் கொண்டு ஒரு சிறந்த மற்றும் சுருக்கமான எழுத்து வடிவத்துக்கு மாற்ற முயல்கிறேன்:
வாழ்க்கையின் அமைதியான இடங்கள்:
பேச முடியாத இடங்களில் தான் வாழ்க்கையின் ஆழங்களை உணர முடிகிறது. அங்கே சொற்கள் இல்லை – ஆனால் அர்த்தம் இருக்கிறது.
அர்த்தம், அன்பு, மகிழ்ச்சி – இவை பற்றி எழுதுவதே என் ஆர்வம். என் சொற்கள் இந்த உணர்வுகளை மற்றவர்களும் உணரச் செய்யும் என்ற நம்பிக்கையோடு எழுதுகிறேன். இது எளிதான பணி அல்ல. சில நேரங்களில், வார்த்தைகள் போதாமையை உணர்த்தும்; என் உள்ளம் கொண்டு வர விரும்பும் உணர்வுகள் அதன் எல்லைகளை மீறும்.
ஆனால், ஒருநாள்… இன்னும் ஒரு மில்லியன் சொற்களை எழுதிய பிறகு… என் தேடலுக்கு ஏற்ற வடிவத்தை என் எழுத்துகள் காணும் என்ற நம்பிக்கையோடு தொடர்கிறேன்.
மொழியின் எல்லைகளும், வாழ்க்கையின் ஆழமும்
1951-இல் மறைந்த தத்துவஞானி லுட்விக் விட்ஜென்ஸ்டீன், நான் “தவறான மரத்தை குரைக்கிறேன்” என்று சொல்லியிருப்பார். அவரது படைப்புகள் குறைந்த எண்ணிக்கையிலேயே இருந்தாலும், அவை தத்துவ உலகை புரட்டிப் போட்டன. பெர்ட்ராண்டு ரஸ்ஸல் அவரை “உணர்ச்சிவசப்பட்ட, ஆழமான மற்றும் தீவிரமான மேதை” என பாராட்டியிருந்தாலும், விட்ஜென்ஸ்டீன் நம்மிடம் பெரிதாக எதையும் எழுத்தாக்கமாகவோ, விளக்கமாகவோ விடவில்லை.
அவர் எழுதிய ஒரே முழுமையான தத்துவக் கருநூல் – Tractatus Logico-Philosophicus – வெறும் 75 பக்கங்கள் தான். ஆனால் அந்தச் சிறிய நூலில், மிகப் பெரிய உண்மையை அவர் கூறினார்:
MEANING OF SILENCE TAMIL :
“மொழி வாழ்க்கையின் முழுமையையும் வெளிப்படுத்த முடியாது.”
அவரது பிரசித்திப் பெற்ற வரிகள்:
“என் மொழியின் வரம்புகள் என் உலகின் வரம்புகளைக் குறிக்கின்றன.”
மொழியின் வாயிலாக மொழியின் வரம்புகளை எடுத்துரைப்பது என்பது சுயவிரோதமாக இருந்தாலும், அதனாலேயே அவர் வார்த்தைகளுக்கு அப்பால் செல்லும் ஒரு பாதையைத் திறந்தார். நாம் உணர்ந்தாலும் சொல்ல முடியாத, அனுபவித்தாலும் விளக்க முடியாத, அந்த வாழ்க்கையின் மூடிய சாரம் பக்கம் பக்கமாகப் பிரகாசிக்கிறது.
வார்த்தைகள் எட்டாத உலகம்
1951-இல் மறைந்த தத்துவ மேதை லுட்விக் ஜோசப் ஜோஹன் விட்ஜென்ஸ்டீன்,
நான் “தவறான மரத்தை குரைக்கிறேன்” என்று என்னிடம் நிச்சயமாகச் சொல்வார்.
அவரது நண்பரும் தத்துவஞானியுமான பெர்ட்ராண்ட் ரஸ்ஸல், விட்ஜென்ஸ்டீனின் எண்ணங்களை “உணர்வுமிக்க, ஆழமான, தீவிரமான மேதைமைக்கான சிறந்த எடுத்துக்காட்டு” என புகழ்ந்தார். ஆனால் விட்ஜென்ஸ்டீன், அந்த மேதைமையின் பெரும்பகுதியை நமக்குத் தெரிவிக்க மறுத்தார்.
அவர் வாழ்நாளில் வெளியிட்ட ஒரே தத்துவ நூல் Tractatus Logico-Philosophicus —
வெறும் 75 பக்கங்கள் மட்டுமே கொண்டது. ஆனால் அதன் எல்லா பக்கங்களும் ஒரு முக்கியக் கோணத்தை வலியுறுத்துகின்றன: மொழி வாழ்க்கையின் எல்லாவற்றையும் கூற முடியாது.
“என் மொழியின் வரம்புகள்,” என்று அவர் எழுதியது,
“என் உலகின் வரம்புகளைக் குறிக்கிறது.”
மொழியின் வாயிலாக, மொழி எதைக் கூட செய்ய முடியாது என்பதைச் சொல்வது
ஒரு மாறுபட்டத் தத்துவத் திறமையை வெளிப்படுத்துகிறது.
வார்த்தைகள் போதாமையெனத் தோன்றும் போது,
அவை வழிவிடும் இடத்தில்தான் உண்மைத் தேடல் ஆரம்பிக்கிறது.
விட்ஜென்ஸ்டீன், வார்த்தைகளுக்கு அப்பால் செல்லும் அந்த பாதையை நமக்கு காட்டினார்
ஒரு வாய்ப்பின் வாசலை திறந்தார்.
அங்கே, மொழியால் விவரிக்க முடியாத
அர்த்தங்கள் நம்மிடம் அமைதியாக பேசுகின்றன.
MEANING OF SILENCE TAMIL | நெருக்கம் மற்றும் புரிதலின் பிசகல்கள்
நாம் ஒருவருக்கொருவர் தொடர்புகொள்கிறோம் என்று நம்புகிறோம். ஆனால் உண்மையில், நாம் சொல்வதையும், கேட்பதையும் தவறாகப் புரிந்து கொள்கிறோம். இது ஒரு பொது மனிதப் பிழை மட்டுமல்ல — பல்வேறு சமூக விஞ்ஞானிகள் நீண்ட காலமாக கண்டறிந்த ஒன்றாகும்.
2011-ஆம் ஆண்டில் Journal of Experimental Social Psychology பத்திரிகையில் வெளியான ஒரு முக்கியமான ஆய்வு, நம்முடைய நெருக்கமான உறவுகள் — கணவர், மனைவி, நண்பர்கள், பெற்றோர் — உடனான உரையாடல்களில், நாம் எதிர்பார்த்ததைவிட அதிக அளவில் தவறாக புரிந்து கொள்கிறோம் என்பதை தெளிவாகக் காட்டியது.
விசித்திரமாக, நம்மை அறியாதவர்களுடன் பேசும்போது, நம்முடைய கருத்துகளை மேலும் தெளிவாகத் தெரிவிக்கிறோம். ஏனெனில், நாம் அவர்கள் எதையும் “ஊகிக்க” மாட்டார்கள் என்பதை நன்கறிகிறோம். ஆனால் நெருங்கிய உறவுகளில், அவர்கள் நம்முடைய எண்ணங்களை ‘மறைமுகமாக’ப் புரிந்து கொள்வார்கள் என்று நம்புகிறோம். இதுவே அந்த எளிய “நம்பிக்கை” — மிகப்பெரிய குழப்பங்களுக்குத் தளம் அமைக்கிறது.
மனிதர்கள் சொற்கள் அல்லாத அறிகுறிகளை (உடல் மொழி, குரல் intonation, கண்களின் சலனம்) பலத்த அளவில் பயன்படுத்துகிற Species. ஆனால் இவை அனைத்தும் டிஜிட்டல் உரையாடல்களில் மாயமாகிவிடுகின்றன. இது தொடர்பை இன்னும் மோசமாக்குகிறது. ஒரு மனைவி கூறும் ஒற்றை வரி, “சரி, நீ போ,” என்பது உண்மையில் “நீ போ, ஆனால் நான் வருத்தமாக இருக்கிறேன்” என்று குறிக்கலாம். ஆனால் வாட்ஸ்அப்பில் அது வெறும் ‘சரி’ தான்.
இதன் முடிவு?
நெருக்கமான உறவுகளில் கூட நாம் தவறாக புரிந்து கொள்கிறோம். நாம் நன்கு அறிந்திருப்பதாக நம்புகிறவர்கள் தான், நம்மை மிச்சமில்லாமல் குழப்பக்கூடியவர்கள். இந்த உண்மை — கொஞ்சம் மன உளைச்சலாக இருந்தாலும் — நம்மை எச்சரிக்கையாக, சிந்தித்துச் செயல்படச் செய்கிறது.
அடுத்த முறையில், உங்கள் மனைவி பேசும்போது… உங்களது பதில் சொற்கள் மட்டுமல்ல, உங்கள் புரிதலையும் சற்றே சோதிக்க வேண்டிய நேரம்தான் அது.
MEANING OF SILENCE TAMIL | வார்த்தைகள், விருப்பங்கள் மற்றும் தவறான புரிதல்கள்
மனிதர்கள் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொள்கிறோம் என்று நம்புவதில் தவறில்லை — ஆனால் அதுவே பிரச்சனையின் ஆரம்பமாக இருக்கலாம்.
உளவியலாளர்கள் இன்றும் தொடர்ந்து கூறுவது ஒன்று:
நாம் உண்மை என்று நம்புவதில், நமது ஆசைகளும் நம்பிக்கைகளும் முக்கிய பங்காற்றுகின்றன. இதனை “உந்துதல் பெற்ற பகுத்தறிவு” (motivated reasoning) என அழைக்கிறார்கள். நாம் விரும்புகிறதையே உண்மை என ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராகி விடுகிறோம், மற்றவர்கள் நம்மிடம் சொல்வதைவிட.
உதாரணமாக, உங்கள் துணை:
“இன்று நீ என்ன செய்தாய்?” என்று சாதாரணமாகக் கேட்கலாம்.
ஆனால் உங்கள் மனம், ஏற்கனவே பாவம் ஒரு குற்ற உணர்வில் வீழ்ந்திருக்கிறதனால்,
அதை “நீ என்ன தவறு செய்திருக்க போகிறாய்?” என்ற சந்தேகமாகப் புரிந்து கொள்ளலாம்.
இதில்தான் மனித உறவுகளின் நுட்பம் உள்ளது: புரிதல்கள் எல்லாம் தொடர்புகளின் மீது மட்டுமல்ல; நம் உள்ளக உலகத்தையும் பிரதிபலிக்கின்றன.
MEANING OF SILENCE TAMIL | ஆனால் இவை அனைத்திற்கும் அடிப்படைமாக இருப்பது என்ன?
விட்ஜென்ஸ்டீன் — ஒரு தத்துவஞானியாக — இந்தக் குழப்பத்தின் வெளிப்புறத்தை மட்டும் அல்ல, அதன் மூல காரணமாக மொழியின் இயலாமையை கண்டார்.
நாம் நுட்பமான உணர்வுகளை, சிக்கலான மனோநிலைகளை, அல்லது வெளிப்படுத்த இயலாத அனுபவங்களை, வார்த்தைகளில் அடைத்துவிட முயலுகிறோம். ஆனால் வார்த்தைகள் மிகச்சிறிய மாடல்கள் மட்டுமே.
மொழி என்பது ஒரு பதிவுத்தாள் வரைபடம் போன்றது —
அது காட்டிலும், அதன் வாசனைக்கும் சத்தத்திற்கும், மண்ணின் ஈரத்தன்மைக்கும், பனித்துளிகளின் மென்மைக்கும் போன்றுவிட முடியாது.
அது காட்டைப் போல இல்லை;
அது காட்டைப் குறிக்கும் ஒரு குறி மட்டுமே.
நாம் பேசுகிறோம், எழுதுகிறோம், விவாதிக்கிறோம்…
ஆனால் நம்முள் ஏதேனும் உண்மையானது பதுக்கி இருக்கிறது.
அதை ஒருபோதும் முழுமையாக பகிர முடியாது.
அதற்கே வார்த்தைகள் போதாது.
வார்த்தைகள் பேசத் தவறும் இடம்
விட்ஜென்ஸ்டீனுக்கு இன்ஸ்டாகிராம் தெரியாது.
வாட்ஸ்அப் “seen” என சுட சுடச் சொல்வது தெரியாது.
ஒரே ஒரு ❤️ அல்லது 🙃
உங்கள் காதலியின் உள்ளத்தைப் பற்றி
எவ்வளவு உண்மை பேசுகிறது?
அரைத்துண்டுச் சொற்கள், முழுமையான குழப்பங்கள்.
விட்ஜென்ஸ்டீன் சொல்வதை
இன்று நாம் நம் கைபேசியில் தினமும் உறுதி செய்கிறோம் —
மொழியின் வரம்புகள், நம் உலகத்தின் வரம்புகளாக மாறுகின்றன.
நாம் ஒருவரை ஒருவர் தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறோம்.
நம்மை நன்கு அறிந்தவர்கள் கூட
நம்மை அதிகமாக ஊகித்து விட்டுத் தவறி விடுகிறார்கள்.
அது நம்மை தனிமைப்படுத்துகிறது.
மனநலத்தையும் பாதிக்கிறது.
ஒருவரும் நம்மைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை என்ற உணர்வு,
நம் உள்ளங்கயிற்றைப் பிழிந்து கிழிக்கும்.
மனநலச் சோதனைகள் சொல்கின்றன:
தவறான புரிதல்கள் ஏற்பட்ட பின்வட்டங்களில்
மகிழ்ச்சி குறைகிறது.
பங்கேற்பாளர்கள், பிறர் தங்களை உணரவில்லை என
நம்பும் போதெல்லாம், அவர்கள் பின்வரும் செயல்களில்
சலிப்பையும் இழப்பையும் காட்டுகின்றனர்.
விட்ஜென்ஸ்டீன் இதைத் தத்துவத்தில் பதித்தார்.
“மொழியின் எல்லைகள் என் உலகின் எல்லைகள்.”
அதாவது, நாம் வார்த்தைகளில் சொல்வதாலும், வாசிப்பதாலும், நம் வாழ்வின் முழுமையான அர்த்தத்தை புரிந்து கொள்ள முடியாது.
இனி கேள்வி வருகிறது:
இத்தகைய குழப்பத்தில் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது?
வார்த்தைகள் அல்லாத ஒரு பாதை உண்டா?
இது ஒரு ஆழநிலைத் தேடல்.
ஒரு மெளன அர்த்தத்தை நோக்கி பயணம்.
வார்த்தைகளால் கொள்ள முடியாத உணர்வுகளை
உணர்வின் மேன்மையால் விரிவுபடுத்தும் முயற்சி.
அது பௌத்தர்கள் கூறும் நிசப்த தியானமா?
கலையின் செறிவான அனுபவமா?
அல்லது மற்றவரின் கண்களில் அமைதியாக காணப்படும்
ஒரு கருணைச்சிறகு?
விட்ஜென்ஸ்டீன் கடைசியாக எழுதியது:
“எதைப் பற்றி பேச முடியாதோ, அதைப் பற்றி நாம் மெளனமாக இருக்கவேண்டும்.” ஆனால், அந்த மெளனம், நம்முள் உண்மையை மெளனமாகவே பேசிக்கொண்டு இருக்கிறதோ என்னவோ.
வார்த்தைகளுக்கு அப்பால்: இரண்டு அடையாளச் சுவடுகள்
1. MEANING OF SILENCE TAMIL | மெளனத்தின் புனிதம்
விட்ஜென்ஸ்டீன் சொன்னது போலவே,
“எதைப்பற்றி பேச முடியாதோ, அதைப் பற்றி நாம் மெளனமாக இருக்கவேண்டும்.”
இந்த மெளனம் ஒரு முடிவு இல்லை;
மாறாக, அது ஒரு அழைப்பு.
அந்த அழைப்பு உங்கள் உள்ளத்தை ஆழமாகக் கேட்க வைக்கும்,
பிறரின் வார்த்தைகளை கடந்து, அவரின் உள்ளத்துடன் இருப்பதற்கான தயக்கமில்லாத ஒத்துழைப்பு.
மொழி ஒரு படிக்கட்டாக இருக்கலாம், ஆனால் உணர்வின் மேன்மையை ஊடறுக்கும் மெளனமே வழி. இந்த மெளனத்தில்தான்,
தெய்வீகம் ஓரமாக உட்கார்ந்துகொண்டு கேட்கிறது.
தெய்வத்தைப் பற்றிச் சொல்வது அவனை அளவிடுவது, அவரைக் குறைக்கும் முயற்சி. ஆனால் மெளனமான நேர்மையான இருப்பு
அவன் உள்நுழையத் துணிகிறது.
2. MEANING OF SILENCE TAMIL | அனுபவத்தின் தூண்டில்
வார்த்தை இல்லாமல் அர்த்தம் பிறக்குமா?
ஆம் — ஆனால் அது அறிவுப் பொருளாக இல்லை;
அனுபவப் பிறவியாக.
அர்த்தம் என்பது ஓர் அக நிழல்போல் நம்மைத் தொட்டுவிட்டு மறைவது.
அது கவிதையின் பின் எஞ்சும் அதிர்வாய்,
கேலியின் பின்னும் சோகத்தின் பசுமை,
பூவின் மணமாய் காற்றில் கலையாத பார்வை.
அகஸ்டின் சொன்னது போல,
“Deus” என்ற ஒரே ஒரு வார்த்தைதான் போதும். அந்த ஓசையின் வழியே நாம் எட்டாத ஒன்றை எண்ணலாம், முழுமை பெறாமல், ஆனால் அருகிலே இருக்கிறோம் என உணர்ந்து.
இந்தக் கவனச் சுழற்சி — அனுபவத்தின் தூண்டில், நம் நித்தியத் தேடலை உருமாற்றும்.
🔚 முடிவுரை: வார்த்தை ஒரு வாசல் — வீடு அல்ல
மொழி ஒரு தொடக்க புள்ளி.
நாம் அதை அனுபவிக்கும் தன்மை — மிகவும் முக்கியமானது.
விட்ஜென்ஸ்டீன் அல்லது அகஸ்டின் கூறியது போல, முடிவுகள் வார்த்தைகளில் இல்லை; அவை நமக்குள் நிகழும் அமைதியான புரிதலில் இருக்கின்றன.
“அறிந்தவனாய் இருக்க விரும்பாதே, உணர்கிறவனாய் இரு.”
1. MEANING OF SILENCE TAMIL | ஒரு உள்ளார்ந்த பயணத்துக்கான வழிகாட்டி
தியான சிந்தனை என்பது உளவியல் கவனத்தின் ஒரு நுட்பமான வடிவம் மட்டுமல்ல; அது மொழியின் பிணைப்புகளை முறியடிக்கும் ஒரு ஆன்மீக கலை. திபெத்திய பௌத்தர்களும், அகஸ்டின் வழியும், தியானத்தின் இந்த வடிவத்தை — ஒரு சொற்றொடரை, ஒரு சிந்தனையை, ஒரு உணர்வை – கண்ணியத்துடன் வைத்துக்கொண்டு அதன் அர்த்தம் ஒவ்வொரு சுவாசத்துடனும் விரிகிறபடி அனுபவிக்கச் சொல்கின்றனர்.
தியானத்தின் நோக்கம்:
சொற்றொடரின் எல்லைகளை உணர்ந்து, அதன் பின்னால் மறைந்துள்ள அசைவற்ற சத்தியத்தை கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறோம்.
உதாரணம் – “நான் என் மனைவியை நேசிக்கிறேன்“
இந்தச் சொற்றொடு, ஒரு எளிய உரைபக்க காட்சிபோல் தெரிந்தாலும்,
சிந்தனைக்கான மையமாக எடுக்கும்போது, அதன் அடுக்கு அடுக்கான அர்த்தங்கள் வெளிப்படத் தொடங்கும்:
- “நான்“ – இந்தச் சொல் யாரைக் குறிக்கிறது? ஒரு நினைவு? ஒரு பரம்பரை? ஒரு அனுபவக் குழுமம்?
- “என் மனைவி“ – இந்த உறவு எவ்வளவு சொந்தம்? இது உரிமையா, அர்ப்பணமா, அல்லது இரண்டும் கலந்ததா?
- “நேசிக்கிறேன்“ – இது ஒரு செயல், ஒரு நிலை, ஒரு உறுதி, அல்லது ஒரு வழிபாட்டா?
இந்தக் கேள்விகளை உங்கள் மனதில் உருட்டிக்கொள்ளுங்கள். பதில்கள் தேவை இல்லை – உணர்வுகள் மட்டும் போதும்.
உடலை பயன்படுத்தும் சிந்தனை
மூளையின் வலது அரைக்கோளத்தைச் செயல்படுத்த,
நீங்கள் செய்யக்கூடியவை:
- அழுத்தமில்லா நடைப்பயணம் – உங்கள் சிந்தனையை உங்கள் காலடிச் சத்தம் வழியே நயமாக வழி நடத்துங்கள்.
- சுவாச உணர்வு – ஒவ்வொரு “நேசிக்கிறேன்” சிந்தனையையும், ஒரு ஆழ்ந்த சுவாசமாக அனுபவியுங்கள்.
- ஒலி அல்லது இயற்கையின் அமைதி – சித்திரம் இல்லாமல், சத்தங்களுடன் பிணைந்த வெளிச்சங்களை உணர்வதற்குப் பயிற்சி செய்யுங்கள்.
பொதுவான நோக்கம்: மொழியை விடுவிக்கச் செய்யுங்கள்
இந்த பயிற்சி உங்களைப் பலவீனமாக்கவில்லை. மாறாக, உங்கள் சொற்களுக்குள்ளேயே சிக்கித் தவிக்கும் மனதிற்கு விடுதலை அளிக்கிறது. அழுத்தமும், பதில்களின் தேடலும் இல்லாமல், அர்த்தம் என்னவென்று தேடாமல், அர்த்தம் எப்படி உங்கள் அருகில் வந்து அமர்கிறது என்பதை கவனியுங்கள்.
2. MEANING OF SILENCE TAMIL | பதில்களை அல்ல, புரிதலை நாடுங்கள்
இரண்டாவது படி — இது நம்முடைய வழக்கமான இடது மூளை ஆதிக்கத்திலிருந்து பின்வாங்குவதுடன் தொடர்புடையது — கடினமான கேள்விகளுக்கு துல்லியமான பதில்களை தேடுவதை நிறுத்துவது.
தியான சிந்தனையின் நோக்கம்,
“நான் என் மனைவியை நேசிக்கிறேன்” என்ற உணர்வுக்கு ஒரு பழகக்கூடிய காரணத்தை உருவாக்குவது அல்ல. அது ஒரு மிதமான விளக்கத்தைக் கொடுத்து அந்த உணர்வின் ஆழத்தைக் குறைத்துவிடும்.
விட்ஜென்ஸ்டீனும் அகஸ்டினும் சொல்வதுபோல்,
மொழியின் வறுமைக்கு நம்மை மேலும் கட்டுப்படுத்தும் முயற்சியாகவே அது மாறிவிடும்.
❌ “நான் அவளைக் காதலிக்கிறேன், ஏனென்றால் அவள் எனக்கு நல்லவள்“
என்ற பதில் என்ன செய்கிறது?
- அது உண்மையின் அழகிய இருண்ட வெளிக்கணத்தைக் எளிதாக்குகிறது.
- காதல் என்பது ஒரு காரணமும், ஒரு பதிலும் அல்ல.
- அதைப் பிடிக்க முயலும்போது, அது உங்கள் கை விரல்களில் இருந்து நழுவி விடுகிறது.
🎵 பாக்யமான கவிதைகளில் கூட இதே பிரச்சனை
எலிசபெத் பாரட் ப்ரௌனிங்கின் மிக அழகிய வரிகள் கூட:
“I love thee with the breath, / Smiles, tears, of all my life; and, if God choose, / I shall but love thee better after death.”
இந்த வரிகளில் கூட, அவர் சொல்வதற்குப் பிறகு, நாம் உணர்வதை அதிகமாகவும், குறைவாகவும் சொல்ல முடியவில்லை.
அது அகஸ்டினின் உண்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது:
“உண்மையான அனுபவங்கள் மொழியால் விவரிக்க முடியாதவை.”
📘 விட்ஜென்ஸ்டீனின் கடைசி சொற்கள்:
“Whereof one cannot speak, thereof one must be silent.”
(எதைப் பற்றி பேச முடியாதோ, அதைப் பற்றி மெளனமாக இருங்கள்.)
அவர் சொல்கிறார்:
சிறிய விஷயங்களைப் பற்றி பேசுங்கள்,
ஆனால் வாழ்க்கையின் ஆழங்களை மொழியில் சொல்ல முயற்சிக்காதீர்கள்.
அது உங்களை ஏமாற்றும், மற்றவர்களையும் தவறாக வழிநடத்தும்.
🙏 மெளனம் = புதிய அறிவின் ஆரம்பம்
இதை பலர் நிலைத்துப்போன நிஹிலிசம் என்று புரிந்துகொள்கிறார்கள்.
ஆனால் உண்மையில், இது ஒரு புதிய சிந்தனையின் வழிகாட்டி.
- மெளனம் என்பது ஒரு முடிவல்ல, ஒரு தொடக்கம்.
- இது தியானம் வழியாக மாறும் அறிவு.
- நேரடி பதில்களை வற்புறுத்தாமல், அர்த்தத்தின் அமைதியை அனுபவிக்க உங்களை அழைக்கும் அழைப்பு.
🌿 உணர்வுகளை அனுமதியுங்கள்; பதில்களை தேடாதீர்கள்
தவிர்க்க முடியாத உணர்வுகளைத் தாண்டி,
அவை உங்கள் உள்ளத்தில் விழும்போது எழும் அழகிய குழப்பத்தையும் அனுமதியுங்கள். அர்த்தத்தை உணருங்கள் — பதிலை அல்ல.